υπερεξάρχω

Μ

1. είμαι ανώτατος άρχων

2. (η μτχ. αρσ. πληθ. ενεργ. ενεστ. ως ουσ.) οἱ ὑπερεξάρχοντες·οι άρχοντες τών Αρμενίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἐξάρχω «κυβερνώ, διοικώ»].